Powierzchnie montażowe dla opraw oświetleniowych

Większość opraw oświetleniowych mocowana jest na powierzchniach montażowych stanowiących część większej struktury budowlanej. Może nią być element budynku, np. ściana, strop lub podłoga, powierzchnia mebla czy też grunt lub inny rodzaj podłoża. Sposób mocowania oprawy do powierzchni może być różny. Może to być stałe zamocowanie do podłoża, ale także zawieszenie lub po prostu postawienie lub położenie.

Niebezpieczne ciepło

Skuteczność przemiany energii elektrycznej na widzialne promieniowanie świetlne w wielu znanych obecnie źródłach światła pozostawia jeszcze wiele do życzenia. W trakcie tej przemiany oprócz światła widzialnego wytwarzane są duże ilości energii cieplnej. Silnemu nagrzewaniu ulegają także elementy osprzętu elektrycznego współpracującego z lampami, przede wszystkim stateczniki i transformatory. Ilość wydzielanego ciepła zależy od rodzaju i mocy lampy. Dzięki właściwej konstrukcji oprawy oświetleniowej można zapewnić bezpieczne oddawanie tego ciepła do otoczenia nawet w skrajnie niekorzystnych warunkach pracy przy przeciążeniu prądowym. Jednak w przypadku niewłaściwego zaprojektowania oprawy może dojść do nadmiernego wzrostu temperatury jej części i zapalenia materiału podłoża, na którym jest ona zamontowana. Dlatego budowlane materiały konstrukcyjne klasyfikowane są ze względu na ich palność.


Klasyfikacja materiałów

Z punktu widzenia użytkownika oprawy oświetleniowej, powinna ona być skonstruowana i wykonana w taki sposób, aby można było zamontować ją na większości powierzchni występujących w otaczającej nas infrastrukturze, np. w gruncie, na ścianach i podłogach z betonu, cegły lub gipsu, na powierzchniach metalowych, a także na materiałach powszechnie uznawanych za palne wykonanych z drewna i materiałów pochodnych. Przepisy dzielą te materiały pod względem palności.

Materiałem niepalnym nazywa się materiał niepodtrzymujący palenia. Z punktu widzenia użytkowania opraw oświetleniowych, materiałami niepalnymi są np. metale, gips i beton.

Mianem materiału normalnie palnego określa się materiał o temperaturze zapłonu równej lub wyższej niż 200 stopni C, który nie odkształca się ani nie mięknie w tej temperaturze. Do grupy materiałów normalnie palnych zalicza się np. drewno i materiały drewnopochodne o grubości większej niż 2 mm.

Materiały łatwo zapalne to materiały o takich właściwościach, które nie pozwalają zakwalifikować ich do grupy materiałów normalnie palnych ani materiałów niepalnych. Oznacza to, że do grupy materiałów łatwo zapalnych zalicza się materiały o temperaturze zapłonu poniżej 200 stopni C. Są to m.in. wełna drzewna i materiały drewnopochodne o grubości do 2 mm.

Mały znaczek F

Symbolem często spotykanym w technicznych oznaczeniach opraw oświetleniowych jest trójkąt z dużą literą F w środku. Oznacza on, że oprawa oświetleniowa ma konstrukcję umożliwiającą stosowanie jej do bezpośredniego montażu na powierzchniach normalnie palnych, a co za tym idzie także niepalnych.

Autor: Marek Kołakowski, Oświetlenie Info